หลังจากชมภาพยนตร์เรื่อง ลัดดาแลนด์ สิ่งแรกที่ผุดเข้ามาในหัว คือคำพูดที่ชวนคิดที่ว่า บ้านคือ วิมานของเรา จริง?กรณีนี้คงจะไม่จริงเสมอไปแล้วล่ะ เพราะในหนังได้พบความทรมานอันหลีกเลี่ยงไม่ได้  


ทำไมจึงหลีกเลี่ยงผีไม่ได้ เนื่องจาก ลัดดาแลนด์ หนังสยองขวัญลของค่าย จีทีเอช น่าติดตามทุกฉาก เล่นเอาผู้ชมต้องเอาใจช่วยครอบครัวของ ธีร์ (สหรัถ สังคปรีชา) อย่างใจจดใจจ่อ เกร็งจนแทบจะจิกแขนคนดูข้างๆ ทะลุ นั้นมาจาก การวางพล็อตเรื่องอย่างละเอียด กฎเกณฑ์จำกัดความจำเป็นให้กับครอบครัวพระเอกต้องพบกับผีเพื่อนบ้านบ่อยครั้งนั้น มีเหตุผลน่าเชื่อถือมารองรับเสมอ ไม่ใช่เอะอะก็เอาแต่ลงมาจากฝ้าเพดานบ้าน หรือไม่ก็ไปมุดใต้เตียงที่ฝุ่นเขรอะ แต่เสื้อก็ยังขาวสะอาด   หนังผีมักจะมีจุดขายตรงการสร้างสรรค์การปรากฎตัวของวิญญาณให้ดูแหวกแปลกตาที่สุด กระทั่งสุดท้ายมองข้ามความมีที่มาที่ไป ต่างจาก ลัดดาแลนด์ ที่เน้นความเข้มข้นของบทภาพยนตร์  ทำให้ผู้ชมเข้าถึง สัมผัสได้ อินจัดจนต้องลุ้นตัวโก่งตัวงอไปกับชะตากรรมอันลำเค็ญของตัวละครหลัก นั่นเป็นเสน่ห์ที่ส่งให้ ลัดดาแลนด์  ออกมาจากหมวดหนังผีทั่วไป ที่ดูแล้วจบไปไร้การจดจำ 

เรื่องราวของ ธีร์ ที่ฝันอยากจะมีบ้าน แต่ไม่มีปัญญาซื้อ กลายเป็นปมด้อยที่ทำให้เขารู้สึกผิดต่อทุกคนในครอบครัวป่าน (ปิยธิดา วรมุสิก)–ภรรยาที่แม่ยายพร่ำกรอกหูอยู่ตลอดเวลาว่าเขากระจอกเกินไปสำหรับเธอ แนน (ปันปัน–สุทัตตา อุดมศิลป์)-ลูกสาววัยรุ่นที่ธีร์ ไม่เคยได้อยู่ร่วมชายคาเพราะส่งไปให้แม่ยายช่วยเลี้ยงดู นัท (น้องก๊อบแก๊บ-อธิพิชญ์ ชุติวัฒน์ขจรชัย)–ลูกชายวัย 5 ขวบที่ยังเดียงสาพอจะเห็นพ่ออย่างเขาเป็นฮีโร่

นี่ถือเป็นผลงานการขึ้นหิ้งของผู้กำกับ จิม-โสภณ ศักดาพิสิษฏ์ ที่มีพัฒนาการมากขึ้นจากเรื่องที่แล้ว (โปรแกรมหน้า วิญญาณอาฆาต) ในเกือบทุกด้าน ทั้งตัวบท ฝีมือการกำกับ มุมกล้อง การแสดง รวมถึงความบันเทิงที่มอบให้ผู้ชมอย่างเต็มเปี่ยม เรียกได้ว่า ลัดดาแลนด์ เทียบชั้นหนังผีไทยอย่าง นางนาก หรือ ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ ได้อย่างไม่อายใคร